چشمه
باسمه تعالی
رمضان و یاد مرگ
اعتقاد به معاد از اصول دین اسلام است. بسیاری از آیات قرآن کریم به ص.رت صریح یا ضمنی مسأله معاد و مرگ را بیان کرده و آنرا برای انسان یاد آوری می نماید. اگر ماه رمضان ماه خداست و اگر ماه رمضان ماه قرآن است باید رنگ و بوی ذکر مرگ و معد داشته باشد. از قضا چنین است....
آغاز یکی از تعقیبات نماز در ماه رمضان «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور» است. جمله ای که انسان را با قبر و قیامت متّصل می کند و آن را در ذهن ها زنده می سازد. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در خطبه شعبانیه فرمودند که یا گرسنگی و تشنگی روزه به یاد گرسنگی و تشنگی روز قیامت باشید! این خود جلوه ای دیگر از یاد معاد در ماه رمضان است.
در این میان به تصویر کشیدن لحظات مرگ و برانگیخته شدن از قبر و ... در دعای ابوحمزه ثمالی قصّه ی دیگر دارد. امام سجّاد علیه السلام در این دعای پر مغز چنان مرگ و قیامت را به تصویر کشیده و مجسّم می نمایند که دل نرم و ناخودآگاه اشک از چشمان انسان سرازیر می شود از سختی های قبر و قیامت به خدا پناه می برد. فرازهای « فمالی لا ابکی ابکی لخروجی نفسی ابکی لظلمه قبری ابکی لضیق لحدی ابکی لسوال منکر و نکیر ایای ابکی لخروجی من قبری عریانا ذلیلا حاملا .ثقلی علی ظهری» که همگی بیانگر لحظات مرگ و برانگیخته شدن از قبر است، از نقاط اوج این دعای بی نظیر است.
انس با قرآن کریم دراین ماه و تدبّر درآن با توجّه به اینکه بیش ازثلث آیات قرآن به مساله مرگ و قیامت پرداخته است، خود بهانه ای دیگر است برای یاد مرگ و معاد. راستی این همه توجّه به مرگ و قیامت برای چه؟! جوابش از زبان امیر المؤمنین علیه السلام یک جمله است:« أَخْرِجُوا مِنَ الدُّنْیَا قُلُوبَکُمْ قَبْلَ أَنْ تُخْرَجَ مِنْهَا أَبْدَانُکُمْ فَلِلْآخِرَةِ خُلِقْتُم » قبل از آنکه «بدن»هایتان از دنیا بیرون رود، «دل»هایتان را از دنیا خارج کنید؛ چرا که شما برای آخرت خلق شده اید و فقط در این دنیا آزمایش می شوید...
ارشاد القلوب ج1، ص296
در این ماه که تعلّقات انسان «کمتر»، ارتباط با خدا «بیشتر» و دست و پای شیطانها «بسته تر» است، یاد مرگ تاثیر ویژه ای دارد. از آن غافل نشویم. رفتن بین الطلوعین به قبرستان مورد تاکید است.
نوشته شده توسط حمیدکمالی در چهارشنبه 92/4/26 و ساعت 7:21 صبح | نظرات دیگران()
توصیه های قرآنی معلم بزرگ قرآن (مقام معظم رهبری):
قرآن را براى تدبر کردن و فهمیدن و استفاده کردن بخوانید. یک نوع قرآن خواندن این است که انسان ظاهر قرآن را بگیرد بخواند تا آخر. این نوع، نمىخواهیم بگوئیم هیچ اثرى ندارد. البته بنده سابقها مىگفتم هیچ اثر ندارد، بعد تجدید نظر کردم. نمىشود گفت هیچ اثر ندارد، ولى اثرش در قبال آن اثرى که متوقعِ از تلاوت قرآن است، شبیه هیچ است؛ نزدیک هیچ است.
یک تلاوت، تلاوت کسانى است که آیه را مىخوانند، لیکن- این مال امثال ماهاست- مىخوانند براى اینکه یک نکتهاى پیدا کنند براى گفتن در فلان منبر، در فلان سخنرانى، در فلان محفل، در فلان مجلس. این، عیبى ندارد؛ اما این نوع هم آن نیست که ما موظفیم انجام بدهیم.
یک تلاوت این است که انسان مثل یک مستمعى بنشیند پاى صحبت خداى متعال. خداى متعال دارد با شما حرف مىزند. مثل اینکه از یک عزیزى، از یک بزرگى، نامهاى به شما رسیده باشد. شما نامه را مىگیرید مىخوانید. براى چه مىخوانید؟ براى اینکه ببینید چه براى شما نوشته. قرآن را اینجورى بخوانید. این نامهى خداى متعال است. امینترین زبانها و دلها این قرآن را از خداى متعال گرفته و به شما رسانده است. ما از آن استفاده کنیم؛ بهره ببریم؛ لذا در روایت هست که سوره را وقتىکه مىخوانید، همت شما این نباشد که به آخر سوره برسید، همت شما این باشد که قرآن را بفهمید؛ و لو حالا به آخر سوره، به وسط سوره، وسط جزء، به وسط حزب نرسید و آن را تمام هم نکنید؛ تأمل و تدبر کنید. قرآن را اینگونه بخوانید. اگر کسى با قرآن مأنوس بشود، از قرآن دل نمىکَند. اگر ما با قرآن مأنوس بشویم، حقیقتاً از قرآن دل نمىکَنیم. 1386/06/22
نوشته شده توسط حمیدکمالی در پنج شنبه 92/4/20 و ساعت 10:45 عصر | نظرات دیگران()باسمه تعالی
دو سه روز به ماه رمضان مانده بود. جوانی پرسید:«چه کنم این ماه رمضانم با ماه مضان های گذشته فرق داشته باشد؟» چه سؤال و دغدغه زیبایی!چند ماه رمضان ازعمرمان گذشته است؟ اگر دو روزمساوی داشتن ضرر است«من ساوی یوماه فهو مغبون» ؛ دو ماه رمضان مساوی چه؟
در جواب پرسش این جوان عزیز باید گفت برای سپری کردن ماه رمضانی به یاد ماندنی باید هم «کمّیت»ها را اصلاح کرد و هم «کیفیّت»ها را ارتقا بخشید!
افزون کردن صدقات، افطاری دادن، خواندن نمازهای مستحب، قرائت قرآن و.... و از طرف دیگر کاستن از سخنهای بیهوده، نگاههای شبهه ناک، وقت گذرانی های بی مورد، پیامک دادنهای غیر مفید و .... اینها همه اصلاح کمّیت است. برخی چیزها را باید افزود و برخی دیگر را باید کاست یا حذف نمود.
امّا در بعد کیفیّت:
1- توجّه به معنای قرآن درکنارقرائت آن. تا کی باید درماه رمضان تمام همّ مان «ختم» قرآن باشد نه «فهم» آن! باور کنیم اگر یک آیه را فهمیدیم و عمل کردیم ارزشش از ختم قرآن بسی بیشتر است. رهبر معظم انقلاب در جلسات تفسیر قبل از انقلاب خود در مشهد می فرمایند:«بجای اینکه سعی تان این باشد که جزء را تمام کنید یا سوره را تمام کنید سعی تان بر این باشد که قرآن را بفهمید، می خواهد تمام بشود می خواهد نشود» ماه رمضان 1353
2- توجّه به روزه داری! خیلی وقتها ممکن است کاری را انجام دهیم ولی اساساً هیچگونه توجّهی بدان نداشته باشیم. این را در مورد نماز کمابیش تجربه کرده ایم که وقتی سلام داده ایم تازه فهمیده ایم در حال نماز بوده ایم!
در مورد روزه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در خطبه شعبانیه بر این نکته تاکید داشتند که با گرسنگی و تشنگی به هم به یاد فقرا باشید و هم به یاد تشنگی و گرسنگی روز قیامت. در این ساعات روزه داری اگرفقط روزی یک بار به این فکر بیفتیم، این ماه رمضانمان با سالهای گذشته تفاوت خواهد کرد.
3- استفاده از فرصت بی نظیر سحرها؛ حال که به بهانه ی سحری خوردن که خود مستحبّ است از خواب بیدار می شویم، فرصت خلوت و تضرع و نماز شب را ولو کوتاه از دست ندهیم.
4- باز کردن راه دعا و استجابت؛ باور ما این است که برخی گناهان راه دعا را می بندند و اساساً دعای ما را آسمانیان تحویل نمی گیرند! «اللهم اغفر لی الذنوب الّتی تحبس الدعاء» قطع رحم و حقّ الناس از این جمله اند. باید راه دعا را باز کرد. گذشت و انتقام جو نبودن راه را خوب باز می کند. صله رحم حتّی با یک سلام و توجّه به حقوق مادّی و آبرویی مردم کلید حلّ مشکل است.
5- وداع با ماه رمضان در اوایل ماه! بزرگی می فرمود انسان باید دعای وداع را قبل از تمام شدن ماه رمضان هم بخواند تا قدر ماه رمضان را بیشترداشته باشد.
6- مراقبه و محاسبه. حقیقت این است که تعالی و رشد انسان و حتی رعایت موارد بالا جز با مراقبه و کشیک نفس کشیدن و محاسبه شبانه محقّق نخواهد شد. ماه رمضان یک میدان تمرین است. میدانی که مربّی خیلی هوای انسان را دارد. دست و پای شیاطین را بسته و حتّی برای خواب و نفس کشیدنمان امتیاز مثبت می دهد تا تشویق شویم. اگر در این میدان موفّق باشیم در میدان 11 ماه دیگرنیز موفّق خواهیم بود.
خواننده ی گرامی! آنچه گفته شد نویسنده بدان محتاج تر است، درلحظه های بارش دعا به یاد ما باشید.
نوشته شده توسط حمیدکمالی در چهارشنبه 92/4/19 و ساعت 6:19 صبح | نظرات دیگران()
بالاخره انتخابات سرنوشت ساز 24خرداد برگزار شد و حماسه سیاسی رقم خورد. البته نتیجه ی آن شاید برای حامیان دکتر روحانی نیز قابل باور نبود. آنها هم در خوشبینانه ترین حال منتظر ورود ایشان به دور دوّم بودند ولی تقدیر الهی پیروزی ایشان را در دور اوّل رقم زد. نویسنده برخلاف برخی از دوستان انقلابی از رییس جمهور شدن ایشان ناراحت نیستم. به نظرم این یک لطف خفیّ الهی است که بعدها ابعادش بیشتر نمایان می شود. کشور در شرائط فعلی واقعا نیاز به ثبات، همدلی و اعتدال دارد که امید است ایشان بتواند تا حد زیادی اینها را محقق سازد. امّا چند نکته:
1- شاید این روزها بیش از همه میر حسین موسوی دلگیر باشد. شاید با خود بگوید اگر سال 88 تن به قانون داده بودم و نتیجه انتخابات را پذیرفته بودم الان مهمان پاستور من بودم نه حسن روحانی!
2- آقای روحانی باید بداند - البته از زیرکی ایشان پیداست که متوجّه هست - که تقریبا نیمی از شرکت کنندگان به ایشان رای نداده اند. البته ایشان مطابق قانون رییس جمهور تمام مردم است ولی توجبه به این نکته باع می شود در تصمیم گیریها یک جانبه و حزبی عمل ننماید و البته در سخنانشان تاکنون استفاده از همه جناحها و گروه ها مد نظر بوده است. امید است این حرفها در عمل تا پایان باقی بماند.
3- همانطور که اختلاف دلها را از هم دور می کند اتحاد و هم دلی مسؤلین نیز باعث شور و نشاط و وحدت میان مردم می شود: الناس علی دین ملوکهم... مقایسه کنید بعد از انتخابات 88 را با بعد انتخابات 92، پیام تبریک همه کاندیداها و حتی دیدار با منتخب مردم و استقبال آقای روحانی از برنامه و تیم آنها چقدر ایجاد همدلی می نماید! به نظرم رهبر معظم انقلاب این روزها بیش از همه شادند چون بعد از مدّتها اختلافات و مشکلات و فاصله افتادنها دوباره مسولین گرد هم جمع شده و فضای همدلی در کشور طنین انداز شد. والسلام
نوشته شده توسط حمیدکمالی در جمعه 92/4/7 و ساعت 3:8 عصر | نظرات دیگران()<تبلیغات> گرچه به دلیل عدم تطابق آنچه تبلیغ می شود با واقعیّت، تا حدّی معنای منفی به خود گرفته است ولی این کلمه هنوز نقش خود را بویژه در سیاست بازی می کند. ولی سؤال اساسی این است که تبلیغات هدف است یا وسیله؟شاید در وهله اوّل به ذهن بیاید که وسیله بودن تبلغات روشن است؛ چرا که با تبلیغ و رساندن یک پیام می خواهیم به هدف خاصّی برسیم. امّا جالب است بدانیم تبلیغات می تواند خود هدف باشد بویژه در تبلیغات کاندیداهای ریاست چمهوری. امروزه گفته می شود اگر می خواهید برای اجرای یک کاری موفّق باشید باید بتوانید افکار عمومی را به نفع خود سوق دهید و برای سوق دادن به افکار عمومی باید"گفتمان سازی" کرد. زمان تبلیغات کاندیداهای مختلف ریاست جمهوری، زمانی برای گفتمان سازی است برای کسانی که فقط به نتیجه نمی اندیشند. وقتی کسی احساس نماید گفتمان اصیل انقلاب تا حدّی به فراموشی سپرده شده است می تواند از این فرصت استفاده کند و این گفتمان را مطرح و برایش دلیل بیاورد و بدین سان افکار عمومی بویژه نسل سوّم انقلاب با گفتمان انقلاب آشنا شود و مسؤلین را با معیارهای انقلاب بازخواست کنند و بسنجند.
یادم است که مقام معظم رهبری در یکی از دیدارهای خود با دولت نهم-نه دهم- در دفاع از شعار عدالت؛ فرمودند من در جمع خانواده گفتم این آقا(احمدی نژاد) اگر رای هم نیاورد ولی گفتمان عدالت را زنده کرد.(با این مضامین).
این نوع نگاه به تبلیغات یک نگاه کاملاً دینی و انسانی است و چقدر فرق دارد با نگاههایی که جهتشان نقد وضعیت موجود به هدف رای آوری است.
حقیر که هنوز کاندیدای مورد نظرم مثل خیلی ها مشخص نیست ولی این جملات از دکتر جلیلی برایم خیلی جالب بود. دیدم درست در راستای نگاه هدفمند به تبلیغات سالم است. ایشان بیان کرده:اینجا
"این کارهایی که الان تحت عنوان کارهای تبلیغاتی صورت می گیرد فقط طریقیت ندارد بلکه موضوعیت هم دارد. خود این فعالیتها و رفتار های تبلیغاتی و انتخاباتی باید یک الگو باشد و شکلی از کار ارزشی را انشاءالله ارائه دهد تا تحقق این شکل از کار خودش نوعی پیروزی و نتیجه گیری باشد . حداقل کار این است. سعی کنیم مدلی از کار مبتنی بر اندیشه انقلاب را در موضوع رقابتهای انتخاباتی بروز دهیم...اگر ادعا می کنیم که می خواهیم در اقتصاد یا در سیاست خارجی و… مبتنی بر اندیشه اسلام و انقلاب رفتار کنیم- اولین جایی که این حرفها باید نمود پیدا کند در خود انتخابات است. باید تا جایی که می فهمیم و الان برایمان روشن است از آن عبور نکنیم. چون اگر الان عبور کنیم فردا در اقتصاد و سیاستش همین کار را خواهیم کرد...اگر می گوئیم در سیاست خارجی «مقاومت» می تواند تولید قدرت کند و ظرفیت ایجاد کند حتی برای کسانی که این مؤلفه را قبول ندارند به شکلی اقناعی بیان شود. در چنین حالتی است که صرف اقناع کردن هم موضوعیت پیدا می کند؛ ولو اینکه نتیجه انتخابات چیز دیگر باشد. این تبلیغ دین است و خودش کار تبلیغی است. با این نگاه هرچه قدر کار کنیم خود همین کار هم ارزشمند است؛ فارغ از اینکه چه نتیجه ای بخواهد حاصل بشود.
این نکته را هم بگویم که بنا نیست کاری را که باید به این شکل انجام گیرد حتما من انجام دهم. اگرکاندیدای دیگری هم انجام داد و یا در انتخابات موفقیتی داشت، حتما به او هم تقدیم می کنیم. حتی اگر انها از الان هم روی این حرفها کار کنند خودش می شود گفتمان سازی، که برای ما مطلوب است و ظرفیت محسوب می شود."
نوشته شده توسط حمیدکمالی در دوشنبه 92/2/30 و ساعت 2:44 صبح | نظرات دیگران()
